dinsdag 9 maart 2010

Ongecompliceerde jeugd.

"Die mevrouw gaat je haar even wassen.....Waarom niet?.....Ja, maar het moet.....Wil je echt niet?......Dan zit je haar zo pluizig.....Maar waarom wil je niet?.....Het is alleen maar wassen........Het moet, dan knipt het makkelijker.....Wil je echt niet?.....Oké laat dan maar als je echt niet wilt...." (jongetje is niet ouder dan 5!)

Zuchtend en met mijn ogen rollend, sla ik deze nutteloze conversatie van een afstandje gade. Daar gaat je opvoeding. Nee, erger nog, daar gaat je geloofwaardigheid als moeder! Waarom in discussie met een kind van 5 als je toch niet achter je overtuiging kan blijven staan? Zeg dan meteen dat het niet hoeft of juist wel, maar wees toch gewoon duidelijk!

In mijn prille levensjaren, deed ik gewoon gedwee wat mij opgedragen werd door mijn wijze moeder. Op een ondeugende uitzondering hier en daar na dan. Maar over het algemeen was wat mijn moeder zei vanzelfsprekend en het enige juiste. Op een vraag als "waarom?" kreeg ik meestal een duidelijk "omdat ik het zeg!"als antwoord. En met mijn garnalenverstand was dat meer dan afdoende, zoiets als gras is groen. Begrijp me niet verkeerd, de allerliefste moeder, die heb ik. En waarom? Omdat mijn lieve moeder mijn wereldje lekker simpel hield en ik lekker kind mocht zijn. Maar vooral OMDAT IK HET ZEG!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten