Ik ben Margriet, een dertien in één dozijn-vrouw. Heb netjes mijn scholen afgemaakt tot en met een MBO-opleiding. Ik werk al ruim 10 jaar voor dezelfde werkgever. Heb een jong gezinnetje met 1 peutertje. Ben nog nooit in aanraking geweest met de politie of iets dergelijks, niks wilds. Ik ben dus eigenlijk burgerlijk, heel gemiddeld, niks bijzonders.

En toch betaal ik meer voor de peuterspeelzaal. Meer dan de ouders van de zogenaamde VVE-kindjes. VVE staat voor: voor- en vroegschoolse educatie, en is in het leven geroepen voor kinderen met een taalachterstand. Dit houdt in dat kinderen die anderstalig worden opgevoed, laaggeschoolde ouders hebben of een medische indicatie hebben een dagdeel extra naar school gaan om extra stimulans te krijgen.
Op zich allemaal prima, tot gisteren.

Er lag een brief op de mat dat de VVE groepen van 7,5 uur naar 10 uur gaan, dus 4 dagdelen in plaats van 3. De reguliere groepen blijven op de 5 uur per week, oftewel, 2 dagdelen. Daarom moet er geschoven worden en moeten alle reguliere bestaande groepen naar andere locaties, dagdelen en leidsters geplaatst worden. Met andere woorden, je peuter gaat net naar "schooltje" is net gewend aan de locatie, leidsters en kindertjes en dan wordt dat even uit elkaar gehaald.

Wat me dan nog het meest verbaasd, als ouder van een "regulier"kind betaal je €50 in de maand en als ouder van een VVE-kind betaal je €10.

Jongens, wat klopt hier niet?

Moet ik meer betalen omdat ik gemiddeld ben?

Toedeloe 2010, Hello 2011

Ik ben er klaar mee, en gelukkig de kalender ook! Toedeloe 2010..toedeloeoeoeoe motherfuckerlululululu...(dit begrijpen maar een paar mensen, is een running gag op mijn werk op het moment)

We gaan er weer vol tegenaan in 2011 want het afgelopen jaar heeft gerust mooie momenten gekend maar ook een heleboel vervelende. Maar dat ligt achter ons en wat is geweest is geweest, das ware eine male und das kommt nicht wieder. Persoonlijk ben ik er wel op vooruit gegaan, heb een hoop geleerd over de wereld om me heen en vooral over mezelf. Het mooie is dat ik dat allemaal mee kan nemen naar een schoon fris jaar.

Ik wens iedereen een hoop geluk, gezondheid en liefde voor 2011...cliché? Ja hartstikke! Wat ik echt vanuit mijn tenen wens, is meer tolerantie, meer rust, meer vriendelijkheid, meer waardering en meer respect.


Nog even een mooi quote om af te sluiten:

"live your life with arms wide open, today is where your book begins, the rest is still unwritten"

JAAAA Daar is ze weer....

Het duurde even maar ik heb weer wat van me af te schrijven.

Bloed zweet en tranen heb ik gestopt in een leuk cadeautje voor 5 december bij de Heeeemaa. Maar zo vrolijk als ik normaal van de hema wordt, zo gefrustreerd was ik vanmiddag. En stiekem nog steeds een beetje.

Omdat de betaling niet helemaal soepeltjes verliep, dacht ik even te checken of alles wel goed verlopen was. Op de site van de hema ging ik op zoek naar een telefoonnummer van de klantenservice. Die kun je dus niet vinden, wel 100 voorbeeldvragen maar de vraag of mijn betaling binnen was, stond er gek genoeg niet tussen. Dan moet je dus een reactieformulier invullen en binnen 2 dagen krijg je dan een antwoord. Ja jongens...die tijd heb ik dus niet, ik wil het NU weten.

Dan maar even gewoon een filiaal bellen of zij me een telefoonnummer kunnen geven. Helaas, dat konden ze dus niet. Nog maar eens zoeken op de site, toen vond ik een telefoonnummer van de Hema-academie. Dan die maar bellen want je weet maar nooit, toch? Het gesprek ging als volgt:

"Hema-academie met mevr......"
"Ja goedemiddag met Margriet, ik weet dat ik niet bij jullie moet zijn maar ik ben op zoek naar een klantenservice."
"Nee mevrouw u belt nu met het opleidingscentrum."
"Ja dat weet ik, maar ik dacht misschien kunt u mij verder helpen. Nogmaals ik weet dat ik verkeerd zit maar........."
"Oke geen probleem, succes nog verder...tuuttuuttuuttuuttuut"

Enigzins geergerd besluit ik dan maar een reactieformulier in te vullen. Opent dat hele invulgeval maar voor de helft! Links staat wat je in moet vullen maar het in te vullen gedeelte, rechts, zie je maar voor de helft. Op zich is dat voor je naam etc. niet zo erg, maar voor het opmerkingen gedeelte is dat wel vervelend want ik zie graag wat ik op schrijf.

Het licht gezien, ging ik op zoek naar het hoofdkantoor en ja hoor!!!! Een telefoonnummer!!! Eindelijk werd ik door verbonden en kon ik gewoon face to phone met een mens communiceren!!!!


Wat ik me afvraag, zijn we nu allemaal te schijterig voor direct contact dat we alles maar via internet en mail moeten doen? Persoonlijk vind ik het prettig als iemand even naar me luistert en samen met mij een oplossing zoekt. Kunnen we dat niet gewoon weer even instellen met z'n allen?

something's wrong with the world today

Wat zijn we toch bereikbaar met z'n allen tegenwoordig! Heel handig hoor allemaal, maar soms verlang ik terug naar de rust van "yesteryear". Als je niet opneemt, meteen terug sms-t of terug belt, valt er wat commentaar te verwachten. Soms ben ik er gewoon even niet, dat moet toch kunnen?

Wat ik ook weleens jammer vind is dat je niet meer zo anoniem kunt facebooken of hyven. Iedereen in je contactenlijst leest mee wanneer jij rondsnuffelt en krabbelt bij je vrienden. Ja zelfs midden in de nacht ben je niet onbespied, want aan de tijd dat jij iets post bij iemand kan iedereen zien dat jij s'nachts ook nog online zit. "Hoor je niet in je bed te liggen jongedame?"

Ik maak me er zelf ook schuldig aan hoor, ik bekijk ook graag wat andere mensen bezig houdt. Maar ik vind het ook leuk om het van mijn geliefde vrienden persoonlijk te horen en na gaan wanneer iemand on-line is geweest gaat mij wat te ver, dat doe ik dan weer niet.

Het is zo dubbel he?! Alemaal erg handig, maar ook weleens superirritant.
Ik ga even facebooken, even zien wie er zijn tijd, net als ik, nutteloos besteed......

problem solved

Supermichel to the rescue!!!!! Woot woot!!!!!
Ik laat hem net mijn noodkreet lezen, zijn reactie:

"Is dat een zwarte met een koordje eraan? Die ligt bij mij op de zaak omdat je wilde dat ik ook foto's van Isa op de zaak had, weet je nog?"

Ojaaaaaa, dat was ook zo! Je ziet dat mijn geheugen ook "'t ien en 't oar" te wensen overlaat.

Ik kan wel janken!

Dolenthousiast ben ik, ik heb mijn blogpagina opgeleukt met een nieuw uiterlijk en er zelfs muziek opgezet. Ik vind het fantastisch, zo fantastisch dat ik meer wil. Ik wil een diapresentatie van mijn mooiste en meest betekenisvolle foto's toevoegen.

Daar begint de horror.........

Mijn lieve man zegt dat creatieve mensen heel veel moeite hebben om gestructureerd en geordend te leven en meestal in complete chaos op hun best presteren. Hoe graag ik ook wil beweren dat ik juist supergestructureerd ben en mezelf wil identificeren met de behoorlijk neurotische Monica Geller van "Friends", moet ik hem gelijk geven.
Inderdaad, ik ben op mijn best met troep om me heen. Maar eens in de zoveel tijd vliegt het me aan, ga ik met een soort van zenuwinzinking opruimen. En daar wringt de schoen vrees ik..........

Op zo'n moment ga ik uiterst rigoreus aan de slag en krijgt alles een niet meer dan volkomen logisch vaste plek. Als je je trouwring niet meer past door een zwangerschap, is het heel normaal dat je hem goed opbergt, zodat je hem zoweer terug vindt. De onderbroekenla van manlief is een perfecte plek daarvoor. Dat hij daar vervolgens anderhalf jaar blijft liggen omdat je dat vergeten bent, is een kleinigheidje.

Al mijn foto's staan op een usb-stick, want verbeeld je dat je computer crasht. Je raadt het al, die ben ik dus kwijt omdat ik hem opgeruimd heb.

Je begrijpt, ik ben een huilbui nabij. Werkelijk alles staat daarop, huwelijksfoto's, de huwelijksreis, de eerste anderhalf jaar van Isa en ga zo maar even door.

Duim voor mij, duim dat ik hem terugvind!

luchtalarm!!!

In het kader van de eerste van de maand.....

Sluit deuren en ramen, houdt uw kinderen binnen en berg in godsnaam uw multimedia op zodra Margriet in uw buurt is!

Hoe is het mogelijk? Ik weet gewoon binnen twee dagen, twee laptops om zeep te helpen!......Ja...dat is 1 per dag....
Ik vermoed dat ik radioactieve straling bij me draag. Of zal ik het maar gewoon toegeven? I'm just not that bright. Wie stopt er dan ook een adapter met een travo van 7,1 ampére in een laptop die maar tweekommanogwat nodig heeft? Dat is de goden verzoeken natuurlijk, dat snapt elke simpele ziel.
Behalve deze simpele ziel dan..........

Waarom zijn niet ááááááál die adapters en stekkertjes universeel? Ik heb hier een kast met snoeren die goed zijn voor het omhoog houden van de Golden gate bridge in San Fransisco. Wat moet ik daar nou mee? Dan ben ik ook nog zo'n leip loetje dat stekkertjes past alsof het jurkjes van H&M zijn. "Mmm, past dit? Ja dat past." Kijken naar het benodigd vermogen komt niet in mijn eenvoudige C&A hoofdje op.

In al die electronicabedrijven heb ik mijn zondenbokkie gevonden, 't ligt echt niet aan mij....toch?

En nu? Nu ga ik maar brieven schrijven, daar kun je weinig aan verprutsen. Als ik tenminste mijn pen niet sloop......(Mijn hemel, hoe werken die dingen ook alweer?)